Marco in de gevangenis
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marco
18 Augustus 2007 | Nederland, Heerhugowaard
Lieve, lieve mensen,
Aan onze fantastisch mooie reis is een vreselijk abrupt einde gekomen, doordat we een auto-ongeluk hebben gehad in Mozambique. Dit gebeurde op vrijdag 10 augustus om 14:30 uur.
We waren net twee uur de grens over toen het fatale ongeluk gebeurde. We hebben een aanrijding gehad met een vrachtauto waar in de laadbak 15-20 personen zaten. Hiervan zijn twee personen gewond geraakt. Zelf zijn we vrijwel ongedeerd gebleven (Marco heeft alleen zijn rechter enkel lelijk verstuikt).
Ik heb geholpen met de gewonde mensen en ze op transport gezet naar het ziekenhuis in Mocuba.
Marco heeft de hele nacht bij de auto gewaakt, terwijl ik met de vrachtwagenchauffeur 50 km verderop naar de politie ging. Er was alleen veiligheidspolitie aanwezig en geen verkeerspolitie. Politie was corrupt en vroeg alleen maar geld om de auto te bewaken. Hier ben ik niet op in gegaan. De vrachtwagenchauffeur wilde geld hebben. Ik zei dat we een verzekering hadden maar hij weigerde dat te accepteren. Ik heb hem uiteindelijk 100 dollar gegeven, want ik was bang dat hij mij wat zou aan doen. Hierna passeerde er een auto die ik staande wist te houden. Hier zaten vier mannen in, waarvan er 1 Engels sprak. Deze man (Lenine) heeft ons geweldig goed geholpen met alles. De volgende ochtend was Marco op de plaats van het ongeval al verhoord door de politie toen ik arriveerde met Lenine, een vrachtwagen en een automonteur. Hiermee hebben we de auto naar de dichtstbijzijnde stad Mocuba weten te slepen en bij Lenine thuis neergezet. Nadat we onze waardevolle spullen uit de auto hadden gesleept en Marco snel een bad (geen stromend water, dus water uit een emmer met een beker over je hoofd heen gieten) had genomen, stond plotseling de politie voor de deur voor verdere verhoring. Tijdens het verhoor bleek betreffende politieagent omgekocht en er waren drie valse getuigenverklaringen. Na de verhoring werd verteld dat een van de slachtoffers onderweg naar het ziekenhuis overleden was aan inwendige bloedingen. Bij een dodelijk ongeval in Mozambique moet iemand 24 uur in de cel. Er werd achteraf gezegd voor je eigen veiligheid om je te beschermen tegen de familie omdat er een pay-backcultuur heerst. In de cel is het echter veel gevaarlijker dan er buiten.
Aangezien het toen zaterdagmiddag 16:00 uur was, dus weekend, geldt die 24 uur niet. Marco heeft een vreselijke tijd beleefd in de cel. Het was er heel erg smerig, stront aan de muur, zijn slaapzak lag in de urine op het beton, overal hele grote kakkerlakken, honderden muggen, mieren, vlooien, etc. Zondagmiddag werd er een jongen in de cel naast hem in elkaar geslagen omdat hij had zitten huilen. Die zelfde nacht werd die gozer door meerdere gevangenen verkracht. Marco hoorde dit alles (niet gezien) en draaide hiervan half door. Daarnaast werd hij ziek door uitdroging en diarree. Maandagochtend trof ik een psychisch wrak aan. Ik heb geëist dat ik met hem onder politiebegeleiding naar het ziekenhuis mocht, want ik was bang voor malaria. Dat mocht en hierdoor kon Marco mij bijpraten over alles wat er gebeurde in de cel. Hierop heb ik contact gehad met de ambassade (die tot toen nog weinig voor ons gedaan had. Ik moest alles zelf doen!) en geëist dat ze een andere cel voor hem moesten regelen. Dit had ik toen binnen een half uur voor elkaar. Er was echter geen andere cel, maar hij mocht maandagnacht toen in de gang van het politiebureau slapen, waarbij ik drie uur bij hem mocht blijven. We mochten toen ook naar huis bellen en samen met de familie, advies van advocaten en ministerie van buitenlandse zaken hebben we alle punten op een rijtje kunnen zetten voor het proces van de volgende dag. Op dinsdagmorgen vond er een soort mini-proces plaats en is hij dinsdagmiddag 14 augustus om 14:30 uur vrij gekomen op borgtocht. Het advies van de ambassade en advocaten was om na vrijkomst direct het land te verlaten. Dit hebben we uiteraard gedaan.
Ik had onze tassen al helemaal gepakt klaar staan en om 15:30 uur zaten we in een taxi-busje naar de grens van Malawi. Bij de grens konden we overnachten in het buitenhuisje van Lenine. Woensdagochtend om 6 uur s’ochtends zijn we de grens naar Malawi overgestoken. Hier werden we weer opgepikt door de Nederlandse architect waar Marco zijn vrijwilligersproject voor deed. Via de SOS-alarmcentrale was er om 15:00 uur een vlucht geregeld vanuit Blantyre naar Johannesburg en vanuit Johannesburg een vlucht naar Amsterdam. Donderdag 16 augustus om 10:00 uur zijn we op Nederlandse bodem geland.
Dit is het verhaal in vogelvlucht. Het is allemaal nog iets ingewikkelder en uitgebreider. We zijn nu het hele verhaal vanuit drie kanten (Marco, Marco’s zus die van alles vanuit Nederland aan het regelen was en mijn verhaal) tot in het detail aan het opschrijven. Dit doen we om het goed te kunnen verwerken.
Degene die het verhaal graag helemaal wil lezen kunnen het gemailed krijgen als het helemaal klaar is. Stuur hiervoor een mail naar: maaikevanstralen@hotmail.com.
Ondanks dat we nu nog een maand de tijd hebben om tot rust te komen, hebben we evengoed heel veel zaken te regelen, want de zwaar beschadigde auto staat nog bij het gezin waar ik in huis zat, de Mozambiqaanse verzekering moet ingeschakeld worden, tijdelijke invoerpapieren verlengd, financiële afwikkeling, etc, etc. En een heleboel ander papierwerk hier.
Momenteel wordt de deur bij ons plat gelopen, gebeld en gemailed. Iedereen alvast heel hartelijk bedankt voor alle belangstelling, kaartjes en het overweldigende aantal bossen bloemen. Dit doet ons heel erg goed.
Aan onze fantastisch mooie reis is een vreselijk abrupt einde gekomen, doordat we een auto-ongeluk hebben gehad in Mozambique. Dit gebeurde op vrijdag 10 augustus om 14:30 uur.
We waren net twee uur de grens over toen het fatale ongeluk gebeurde. We hebben een aanrijding gehad met een vrachtauto waar in de laadbak 15-20 personen zaten. Hiervan zijn twee personen gewond geraakt. Zelf zijn we vrijwel ongedeerd gebleven (Marco heeft alleen zijn rechter enkel lelijk verstuikt).
Ik heb geholpen met de gewonde mensen en ze op transport gezet naar het ziekenhuis in Mocuba.
Marco heeft de hele nacht bij de auto gewaakt, terwijl ik met de vrachtwagenchauffeur 50 km verderop naar de politie ging. Er was alleen veiligheidspolitie aanwezig en geen verkeerspolitie. Politie was corrupt en vroeg alleen maar geld om de auto te bewaken. Hier ben ik niet op in gegaan. De vrachtwagenchauffeur wilde geld hebben. Ik zei dat we een verzekering hadden maar hij weigerde dat te accepteren. Ik heb hem uiteindelijk 100 dollar gegeven, want ik was bang dat hij mij wat zou aan doen. Hierna passeerde er een auto die ik staande wist te houden. Hier zaten vier mannen in, waarvan er 1 Engels sprak. Deze man (Lenine) heeft ons geweldig goed geholpen met alles. De volgende ochtend was Marco op de plaats van het ongeval al verhoord door de politie toen ik arriveerde met Lenine, een vrachtwagen en een automonteur. Hiermee hebben we de auto naar de dichtstbijzijnde stad Mocuba weten te slepen en bij Lenine thuis neergezet. Nadat we onze waardevolle spullen uit de auto hadden gesleept en Marco snel een bad (geen stromend water, dus water uit een emmer met een beker over je hoofd heen gieten) had genomen, stond plotseling de politie voor de deur voor verdere verhoring. Tijdens het verhoor bleek betreffende politieagent omgekocht en er waren drie valse getuigenverklaringen. Na de verhoring werd verteld dat een van de slachtoffers onderweg naar het ziekenhuis overleden was aan inwendige bloedingen. Bij een dodelijk ongeval in Mozambique moet iemand 24 uur in de cel. Er werd achteraf gezegd voor je eigen veiligheid om je te beschermen tegen de familie omdat er een pay-backcultuur heerst. In de cel is het echter veel gevaarlijker dan er buiten.
Aangezien het toen zaterdagmiddag 16:00 uur was, dus weekend, geldt die 24 uur niet. Marco heeft een vreselijke tijd beleefd in de cel. Het was er heel erg smerig, stront aan de muur, zijn slaapzak lag in de urine op het beton, overal hele grote kakkerlakken, honderden muggen, mieren, vlooien, etc. Zondagmiddag werd er een jongen in de cel naast hem in elkaar geslagen omdat hij had zitten huilen. Die zelfde nacht werd die gozer door meerdere gevangenen verkracht. Marco hoorde dit alles (niet gezien) en draaide hiervan half door. Daarnaast werd hij ziek door uitdroging en diarree. Maandagochtend trof ik een psychisch wrak aan. Ik heb geëist dat ik met hem onder politiebegeleiding naar het ziekenhuis mocht, want ik was bang voor malaria. Dat mocht en hierdoor kon Marco mij bijpraten over alles wat er gebeurde in de cel. Hierop heb ik contact gehad met de ambassade (die tot toen nog weinig voor ons gedaan had. Ik moest alles zelf doen!) en geëist dat ze een andere cel voor hem moesten regelen. Dit had ik toen binnen een half uur voor elkaar. Er was echter geen andere cel, maar hij mocht maandagnacht toen in de gang van het politiebureau slapen, waarbij ik drie uur bij hem mocht blijven. We mochten toen ook naar huis bellen en samen met de familie, advies van advocaten en ministerie van buitenlandse zaken hebben we alle punten op een rijtje kunnen zetten voor het proces van de volgende dag. Op dinsdagmorgen vond er een soort mini-proces plaats en is hij dinsdagmiddag 14 augustus om 14:30 uur vrij gekomen op borgtocht. Het advies van de ambassade en advocaten was om na vrijkomst direct het land te verlaten. Dit hebben we uiteraard gedaan.
Ik had onze tassen al helemaal gepakt klaar staan en om 15:30 uur zaten we in een taxi-busje naar de grens van Malawi. Bij de grens konden we overnachten in het buitenhuisje van Lenine. Woensdagochtend om 6 uur s’ochtends zijn we de grens naar Malawi overgestoken. Hier werden we weer opgepikt door de Nederlandse architect waar Marco zijn vrijwilligersproject voor deed. Via de SOS-alarmcentrale was er om 15:00 uur een vlucht geregeld vanuit Blantyre naar Johannesburg en vanuit Johannesburg een vlucht naar Amsterdam. Donderdag 16 augustus om 10:00 uur zijn we op Nederlandse bodem geland.
Dit is het verhaal in vogelvlucht. Het is allemaal nog iets ingewikkelder en uitgebreider. We zijn nu het hele verhaal vanuit drie kanten (Marco, Marco’s zus die van alles vanuit Nederland aan het regelen was en mijn verhaal) tot in het detail aan het opschrijven. Dit doen we om het goed te kunnen verwerken.
Degene die het verhaal graag helemaal wil lezen kunnen het gemailed krijgen als het helemaal klaar is. Stuur hiervoor een mail naar: maaikevanstralen@hotmail.com.
Ondanks dat we nu nog een maand de tijd hebben om tot rust te komen, hebben we evengoed heel veel zaken te regelen, want de zwaar beschadigde auto staat nog bij het gezin waar ik in huis zat, de Mozambiqaanse verzekering moet ingeschakeld worden, tijdelijke invoerpapieren verlengd, financiële afwikkeling, etc, etc. En een heleboel ander papierwerk hier.
Momenteel wordt de deur bij ons plat gelopen, gebeld en gemailed. Iedereen alvast heel hartelijk bedankt voor alle belangstelling, kaartjes en het overweldigende aantal bossen bloemen. Dit doet ons heel erg goed.
-
18 Augustus 2007 - 14:49
Renee:
Whowww lieve Maaike! Wat een verhaal....Vergeet door dit laatste NIET de dingen die leuk zijn geweest, hoor!
Hou je taai! -
18 Augustus 2007 - 14:56
Avi:
dit is ook afrika!
nu niet leuk, maar toch een ervaring.
sterkte! -
18 Augustus 2007 - 15:07
Cocky:
Hoi Maaike en Marco,
Lees net jullie afschuwelijke verhaal, (we zijn net terug van vakantie). Wat vreselijk voor Marco om dit mee te moeten maken, het is niet voor te stellen hoe het moet zijn geweest, ook al beschrijf je het allemaal heel uitgebreid, wat een drama. Voor jou Maaike moet het ook heel moeilijk zijn geweest en wat zul je je machteloos hebben gevoeld, heel sterk dat je het allemaal zelf hebt geregeld.
Heel veel sterkte en we nemen gauw contact op maar kom nu eerst maar tot rust.
groetjes Edwin, Cocky en de meiden -
18 Augustus 2007 - 15:09
Maaike & Ed Friesl.:
Wat een ontzettend vreselijk einde van jullie vakantie! Gelukkig zijn jullie, nu ik dit lees, al veilig in Nederland. Helaas wel sneller dan verwacht, maar gelukkig wel met z'n tweetjes, veilig en gezond, al zullen deze vreselijk walgelijke gebeurtenissen niet niet snel een plekje hebben. -
18 Augustus 2007 - 15:15
Marian Van Stralen:
Meestal heb je op reis wel een ervaring die je liever niet zou willen. Deze komt erg hard aan.
Sterke ermee. -
18 Augustus 2007 - 15:24
Sander:
Hoi Marco en Maaike,
In het begin heel veel sterkte met het verwerken! Jij heb mij toen destijds ook flink geholpen en klaar gestaan met Rob!! Ik sta nu voor jou klaar!!
Groet je collega Sander (ik ben in vaste dienst!) -
18 Augustus 2007 - 16:01
Saskia Schoo:
Jeetje Maaike! Dit gun je niemand. Vreselijk dat jullie geweldige trip, zo heeft mogen eindigen. Ik hoop dat jullie alles goed kunnen verwerken en een plaatsje kunnen geven en in de toekomst toch nog een keer zo'n trip durven wagen,want dit alles is echt voor jullie weggelegd.
Meid, veel sterkte toegewenst en knap beide gauw op!
Liefs Saskia Schoo (purmerend, ziekenhuis) -
19 Augustus 2007 - 01:40
Jeffrey & Linda:
He neef(t),
al die tijd alle berichten gevolgt, maar we schrokken toch erg van het verhaal dat we via mijn vader hoorden. Inderdaad een abrupt einde maar ook weer een hele ervaring. Als jullie het iets rustiger hebben dan hebben we wel weer contact.
Veel liefs, groeten en tot gauw,
Je Neeft en Linda. -
19 Augustus 2007 - 13:25
Linda Borst:
Hallo buurtjes Wat een belevingen en wat een abrupt en vreselijk einde. Door alles op te schrijven kun je het afsluiten en verwerken. Kijk terug op een geweldige reis want dat pakt niemand jullie af! Nu lekker tot rust komen. gr Linda -
19 Augustus 2007 - 18:37
Karel Van Dorp:
Hallo Maaike en Marco. Wat een vervelende gebeurtenis. Gelukkig weer in Nederland. Heb al die tijd de verhalen gevolgd en was knap jaloers op jullie. Hopelijk heeft dit akkefietje verder geen verdere gevolgen.
Groetjes
Karel -
20 Augustus 2007 - 08:11
Daniel En Addy:
Hallo Maaike en Marco,
Wij zijn op dit moment ook aan het reizen per auto in Zuid-afrika en hebben jullie reis gevolgd via deze weblog en leuke dingen gezien en gedaan dankzij onder andere wat jullie hebben geschreven.
We schrikken van jullie laatste ervaring en wensen jullie veel sterkte met de afhandeling en verwerking ervan!
Vriendelijke groeten, daniel en addy
-
20 Augustus 2007 - 12:41
Peter En Alice:
Beste Maaike en Marco,
Na de indringende mail over het werk in het zieknhuis is dit toch ook weer een zeer aangrijpend verhaal.
Wij zijn blij dat jullie weer veilig in Nederland zijn.
Wij wensen jullie alle sterkte toe met de afwikkeling van het ongeluk en met de verwerking van alles wat jullie is overkomen.
De hartelijke groeten uit Obdam -
20 Augustus 2007 - 13:16
John En Manon:
Wat een verhaal! Wij zijn blij dat jullie weer veilig terug zijn. Heel veel sterkte nog met het verwerken van dit avontuur!
Groetjes, John en Manon -
21 Augustus 2007 - 09:19
Sandra En Fokko:
Wat gelukkig dat jullie weer veilig thuis zijn .Wij hopen dat jullie deze afschuwelijke ervaring goed kunnen verwerken en op de mooie dingen van Afrika terug kunnen kijken. -
21 Augustus 2007 - 10:31
Tom En Benita:
He Marco en Maaike,
Wat een vreselijk verhaal, we zijn ons rot geschrokken toen we het hoorde en nu opnieuw als we het lezen. Wij wensen jullie heel veel sterkte toe om dit alles te verwerken!
Groetjes Tom en Benita -
21 Augustus 2007 - 19:59
Gerrit En Ans.:
hallo Marco en Maaike.
heb jullie verhalen gevolgd. en vind het
erg jammer dat het zo is afgelopen.we
wensen jullie veel sterkte. -
23 Augustus 2007 - 17:32
Robbert En Yvonne:
Hoi Marco en Maaike, we hoorden gisteren het vreselijke verhaal wat jullie hebben meegemaakt tijdens jullie reis door afrika. We willen jullie heel veel sterkte wensen met het verwerken van deze gebeurtenis. We hopen dat jullie het een plekje kunnen geven en desondanks kunnen terugkijken op een mooie reis.
(enne....nog gefeliciteerd met het feit dat jullie gaan trouwen!!! Heel erg leuk!!!)
Liefs Robbert en Yvonne -
28 Augustus 2007 - 19:30
Cor & Ludy:
Wat een vreselijk verhaal en zo,n abdrupt einde van die mooie reis.
geniet nog van je rust, en schrijf het van je af het lucht in ieder geval op.
nog gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk.
Groeten Cor & Ludy.
-
29 Augustus 2007 - 09:54
Gerrit Coes:
Beste Maaike en mij alleen uit verhalen bekende Marco.
Triest dat jullie reis zo moest aflopen. Ik heb jullie altijd bewonderd om de open manier waarop jullie reiseden. Open naar de omgeving waar jullie reisden en haar inwoners, open naar ons als verslaglezers. Onrecht, je aangedaan door corrupte ambtenaren die je soms letterlijk door de stront halen terwijl je het idee hebt dat niemand je kan/wil helpen is heel ingrijpend/schokkend voor je basis vertrouwen in mensen. In kan me nog goed herinneren dat ik tot twee keer toe een potloodje moest oprapen voor een agent in Kameroen die mij verbaliseerde en hoe vernederend dat voelde. Gelukkig blijken er dan ook in afrika alerlei mensen te zijn die je belangeloos helpen en er energie insteken omdat zij ook het onrecht zien. We zijn zelf net 48 uur terug uit Tanzania waar we ook 4.000 km hebben afgelegt met huurauto en openbaar vervoer, gelukkig zonder noemens waardige problemen maar altijd wel met die vage vrees op de achtergrond dat je een ongeluk kunt krijgen/ziek kunt worden en ook wel door hordes geldminnende politieagenten aangehouden.
Ik hoop dat jullie et emotioneel weer goed/beter maken!! Er zijn slecht mensen en goede mensen en alles daar tussen in zouden onze vrienden in Tanzania zeggen. Helaas hebben de slechten soms schijnbaar de macht in handen. Ik hoop dat julle onbevangen kijk op het leven niet te veel zal veranderen ook al is de ervaring nog zo schokkend geweest. Hopelijk krijg ik na een tijdje weer één van jullie zo boeiende reisverhalen te lezen.
Groet Gerrit Coes -
29 Augustus 2007 - 15:18
Hanneke De Groot:
Hoi, via Google kwam ik op jullie site terecht.
Ik ga per 12 oktober met een vriendin co-schap Chirurgie lopen in QECH, en we proberen contact te zoeken met de arts daar, maar hij reageert tot nu toe nog niet op zijn mail. Is het prof. Borgstein, of zijn jullie onder supervisie van een andere arts?
Ik hoor het graag,
Zouden jullie evt. kunnen mailen: hnnkdgrt@hotmail.com,
Succes en sterkte met deze nare afloop.
Groetjes, Hanneke -
29 Augustus 2007 - 18:08
Cor En Elly Groet:
Hallo Marco en Maaike, Gelukkig zijn jullie weer heelhuids terug in Nederland. Jammer voor jullie dat er zo'n abrubt eind aan jullie reis kwam !!
Veel sterkte gewenst van Cor en Elly Groet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
