Twana Lodge

Op de luchthaven stond iemand van Twana-lodge ons op te wachten. Met drie kwartier waren we in Pretoria bij Twana-lodge. Een hele mooie lodge. Lekker rustig. De eigenaar (Arne) is een Nederlander. Er waren ook 2 andere Nederlanders Anton en Jannie. Die kwamen net terug van een tripje en hadden sinds kort ook een eigen auto. We hebben hen helemaal uitgehoord, hoe we dat doen moeten een 4x4WD kopen, hoe in te richten, wel/niet daktenten, wat voor auto kopen, kluisje in de auto maken, wat voor eten ze kookten, hoe met de wilde dieren om te gaan, hoe (niet) gevaarlijk alles is, welke plekken we moeten gaan zien, etc. De hele dag hebben we met hen zitten kletsen. Ondertussen ook nog even een autoverhuurbedrijf laten langs komen. Die bracht een golfje en daarmee gaan we op auto-jacht. We zijn ook nog even naar de supermarkt geweest om inkopen te doen. Wat een mooie supermarkten zijn er hier. Alles spik en span, nog mooier dan de Albert Heijn en werkelijk alles is te krijgen in tig merken. Alles is ongeveer even duur als in NL, net een tikje goedkoper.
In de supermarkt een tijdschrift opgehaald met tweedehands auto’s in de regio Gauteng (=provincie waar we zitten).

Die avond heel gezellig gegeten en aangezeten met Arne en zijn vriendin Chris, Anton en Jannie. Weer veel reisverhalen gehoord. Arne heeft 12 jaar ervaring met overland-reizen. Dus daar hebben we veel van opgestoken.

15 maart
S’ochtends zijn we om half 10 met Anton en Jannie naar een heeeeeeeeeel groot winkelcentrum geweest. Alles super de luxe. Nog groter en mooier dan in Amerika, Jannie en Anton wilden nog even wat kleren shoppen. Wij hebben ieder twee drie-kwart broekjes gekocht. Daar mooi aan de koffie gezeten en later lekker gelunched. Was zalig. Uit eten gaan is hier wel een stuk goedkoper, ongeveer de helft van in Nederland.
Na het shoppen zijn we naar Isack gegaan. Dat is een garagehouder en dat is volgens Arne een heel betrouwbaar mannetje. Anton en Jannie hebben daar hun auto achtergelaten om over te laten spuiten en wij hebben gelijk gevraagd of hij wil uitkijken naar een 4x4WD voor ons. Als we er zelf een vinden dan kunnen we hem daar ook laten nakijken en worden we in ieder geval niet genaaid. Ook houdt hij zich goed aan de afspraken als je zegt: “Dit en dat moet gebeuren. En dan en dan moet het klaar zijn”. Dan gebeurt dat ook. Normaal gesproken is de regel in Zuid-Afrika dat alles 2x zo lang duurt en dat ze alles net even anders doen zoals jij het wilt. Ze doen het gewoon hoe het hun het beste uitkomt.

Toen we bij Twana Lodge terug kwamen, heeft Marco, Anton en Jannie naar het vliegveld gebracht.
Morgen gaan we echt op auto-jacht. We hebben nu 2 daagjes lekker gerelaxed en lekker veel info verzamelt.
We vinden het overigens helemaal niet gevaarlijk hier. Je moet alleen zorgen dat je voor donker binnen bent. Het Zuid-Afrikaans is een mooi taaltje. We komen allemaal grappige reclame- en verkeersborden tegen.
Ook is het hier erg warm, 35 graden, dus we lopen alleen maar in korte broek, zonnehempje en Teva’s.

16 maart
Vandaag op auto-jacht geweest. Bij de eerste de beste zaak kwamen we een Toyota Landcruiser tegen uit 1984. Heel gaaf ding. Net zo’n auto zoals je altijd in de film ziet. Wij dachten echter die is veel te oud. Wij dus verder lopen. In Pretoria is een straat genaamd voortrekkersweg. Hieraan zitten alleen maar autohandelaren. Wij hebben ze stuk voor stuk bezocht. Bij ene Piet zagen we een Nissan Sanni uit 1990. Op zich wel geschikt maar geen deurtjes aan de zijkanten en het bakkie is iets te laag. Als we er dan een plank inmaken waar we op kunnen slapen en daaronder alle kratten met spullen, dan stoot je gelijk je kop tegen het plafond als je even omhoog kom. Wel foto’s van de auto gemaakt, maar toch weer verder kijken. We hadden ons telefoonnummer aan hem gegeven, voor het geval hij iets anders zag. Piet kwam erg betrouwbaar over. Heel veel andere auto’s bekeken. Nog een Nissan Sani gezien. Drie uur later belde Piet op dat hij een auto wist een Toyata Landcruiser, een oud ding maar zeer geschikt voor ons doel. Wij daar direct heen. Bleek het dezelfde landcruiser te zijn die we aan het begin van de dag hadden gezien. We werden toen toch ook wel erg enthousiast. De auto van binnen en buiten uitgebreid bekeken. Motor laten lopen, klonk goed. Weer helemaal vastgelegd op de foto. We zaten toch een beetje met de leeftijd van de auto. Onder de middag weer gegeten in Menlyn, het grote winkelcentrum. S’middags op de zambesi-road gekeken daar zitten allemaal wat goedkopere autohandelaren. Daar kwamen we een stuk meer auto’s tegen in onze prijsklasse, maar nog niet precies wat we zochten. Aan het eind van de dag bleef de oogst steken op een viertal auto’s. Drie keer een Nissan Sani varierend tussen 1990 en 1995 en dus die ene landcruiser. Om half zes richting huis, nog even snel boodschappen gedaan. Marco wist de weg wel zei hij. Nou, mooi niet dus. Twee keer helemaal fout gereden. En dan niet stoppen en omkeren als je fout rij. Nee. Lekker door blijven rijden. Ik kon de kaart niet goed lezen en helemaal niet meer toen het pikdonker was, want er zat geen leeslampje in de huurauto. Stoppen langs de weg met allemaal negers in de buurt was ook geen goed idee. Nou lekker gekibbeld in de auto. Je weet wel hoe dat gaat. Uiteindelijk om half acht pas thuis. Anderhalf uur in het donker gereden.
S’avonds de foto’s aan Arne laten zien. Die was laaiend enthousiast over de Toyota Landcruiser. Dat is een klassieker! Altijd doen. Dat is een ‘kan nie dood nie auto’. Ideale auto voor ons volgens Arne. Toyota is het beste merk. Overal in Afrika zijn er onderdelen van en er zit geen elektronica in dat stuk kan gaan. Iedere gek kan het ding repareren. Morgen gaan we dus weer voor die auto kijken. We gaan vragen of Isack hem nakijken wilt.

17 maart
Vandaag direct naar Isack gereden om de foto van de Landcruiser te laten zien. Hij was ook erg enthousiast. We mochten de auto aan hem laten zien. Naar de autohandelaar gebeld dat we er aan kwamen en of hij een mannetje met ons mee kon sturen. Dat kon. Auto opgehaald. De auto rijdt als een trekker met van die grote schakelpoken. Sturen gaat niet helemaal licht, maar ook weer niet te zwaar. Inparkeren zal voor mij wel een groot probleem worden, maar daarom heb ik Marco natuurlijk mee (haha).
Isack vond het ook een prima bak. Er waren wat kleine dingetjes: bij het remmen trekt hij iets naar rechts, schakelblok even nakijken, nieuwe accu, olie, etc.
Dus we gaan de auto kopen!!. Morgen is het zondag dus dan kunnen we niet overschrijven. Dus dan gaan we een tripje ergens naar toe maken. Maandag auto overschrijven, papieren regelen dat we even inwoner van Zuid-Afrika worden. Anders kunnen we de auto niet op onze naam krijgen. Maandag naar de bank om het geld te regelen, verzekering, etc.
Wat hebben we het weer allemaal goed getroffen, binnen een dag een geschikte auto gevonden. En gigantisch goed op weg geholpen door Anton, Jannie, Arne en Chris.