Voor het eerst apies kijken

Zondag 18 maart
Vandaag zijn we naar Pilanesberg geweest. Een wildpark 130 km noordwestelijk van Pretoria. Om 6 uur op gestaan, om op tijd op pad te gaan. Dit ging echter niet geheel vlotjes want we hadden alletwee last van diarree. Dus voordat we weg waren was het al 7 uur. Op Twana Lodge is het water dat uit de kraan komt bron c.q. grondwater. Dit schijn je gewoon te kunnen drinken. Wij hadden voor de eerste paar dagen flessenwater gekocht, maar toen we hoorden dat we het gewoon konden drinken, zijn we dat gaan drinken. Nou, onze darmpjes zijn er dus niet tegen bestand. We zijn maar weer snel op de flessenwater overgestapt. Om kwart voor negen waren we in Pilanesberg. Pilanesberg is een geïmplodeerde vulkaan en de krater is nu dus een wildpark. Het is een mooi park en goed te doen in 1 dag. The big five huizen er en is daarom een mooi alternatief voor Krugerpark.
We reden nog geen 5 minuten in het park en toen zagen we al de eerste zebra’s, buffels, wilde zwijnen en in het bijgelegen meertje zaten een paar nijlpaarden. Dat was dus gelijk al klikkerdeklik met het fototoestel. We kwamen er al snel achter dat een 300 lens eigenlijk ook nog tekort zoom is. Een stuk verder kwamen we onze eerste giraf tegen. Heel vlakbij. Wat een mooie grote beesten zijn dat. Heel gemoedelijk. Mooie lange ranke nek. Op de achtergrond liep een kudde zebra’s en hertebeesten. Opeens sloegen ze allemaal op de vlucht. Gaaf gezicht om een giraf te zien rennen. Het lijkt allemaal in slow-motion te gaan.
Weer verder op nog een kudde zebra’s. Tijdens het foto’s maken begonnen twee zebra’s met elkaar te spelen c.q. te vechten. Heel gaaf om te zien.
Bij een picknick meer liep een kudde gnoe’s. Twee gingen er vechten, met hun hoofden tegen elkaar aan bonken. Verder op ging een kalfje bij zijn moeder te zogen.
S’middags dat we een heel stuk hadden gereden en een heel tijdje niets meer hadden gezien, zagen we opeens een witte neushoorn onder een boom liggen. Gaaf!! Daarna ook nog weer veel beesten gezien: bavianen, rode hartebeesten, zwarte neushoorns, waaronder moeder en kind, giraffen, impala’s, gnoe’s, andere hertachtigen, etc. Aan het eind van de middag zagen we in een meertje weer drie nijlpaarden liggen. Er was een jonkie bij. Die klom op de rug van zijn moeder. Grappig om te zien. In een ander meer ook nijlpaarden gezien. Dat we net aan kwamen, gooiden net een nijlpaard zijn bek open. Marco wilde snel een foto maken. Maar het knopje stond niet op aan. Bek was al weer dicht…..Deze nijlpaarden waren redelijk actief, kwamen af en toe met hun hoofd uit het water. Dus mooi een tijdje observeren. Op een gegeven moment ging weer een bek open, snel met de camera foto’s maken. Waren de foto’s niet scherp, want er zat net een lange grasspriet voor, waar de camera op scherp stelde. Baal, baal, baal. Nu was ik er dus op gebrand om een foto te krijgen van een nijlpaard met een open bek. Een hele tijd gewacht, camera aldoor in de aanslag, maar er gebeurde maar niets. Op een gegeven moment was ik het zat en zei ik: “Als een van jullie nou effe jullie bek opengooit, dan kan ik een mooi plaatje schieten”. En prompt twee seconden later gaat er toch een bek open. Ik schrok er helemaal van. Snel klikkerdeklik. Ja, hoor ik had mijn gewenste plaatjes!
Het maken van foto’s met een digitale spiegelreflexcamera maakt het kijken naar wilde dieren gelijk een stuk leuker. Je bent er gewoon op gebrand om mooie foto’s te maken. Deze dag hebben we wel 670 (!!!!!) foto’s gemaakt. Ja, het is echt absurd. Maar het is echt gewoon klikkerdeklik heel snel achter elkaar. Daardoor hebben we ook hele leuke foto’s erbij zitten. Bv. Dat een giraf net met zijn tong in zijn neus zit. Nou dat krijg je anders echt niet voor elkaar. S’avonds gelijk alle foto’s bekeken en gereduceerd tot 100.