Auto kopen in Afrika!

Maandag 19 maart
Vandaag in actie gekomen om de auto te kunnen betalen en op onze naam te krijgen. s’ Ochtends eerst naar Olympus winkelcentrum gereden. Daar zit een kantoortje waar je je auto op je naam kan laten zetten. Eerst geïnformeerd wat we allemaal nodig hebben. We moeten een bewijs van inwonerschap van Zuid-afrika hebben. Hiervoor moet iemand voor ons naar de politie gaan en zeggen dat wij op dat en dat adres wonen. Gelukkig wil Arne dat wel voor ons doen. Dus die gaat morgen met ons mee naar de politie. Als we dat bewijsje hebben kunnen we naar de traffic registration office om een vervoersregistratie bewijs te krijgen. Dat papiertje bewijst uiteindelijk dat je een woonadres in Zuid-Afrika hebt. Met de traffic registratie bewijs moeten we naar het kantoortje om onze auto op ons naam te zetten. Daar hoort ook nog een Road Worthy Certificate bij. Dat is een soort van APK-keuring. Dit krijgen we gelijk al bij de aanschaf van de auto.
In het zelfde winkelcentrum ook alvast de boekingen gemaakt voor het Krugerpark voor als onze ouders komen.

Toen op naar de bank. Ik heb helemaal een visa-card aangeschaft, want daar kan je overal mee betalen in Afrika en is handig bij een grote aanschaf zoals een auto. Nou, mooi niet. De Visa-organisatie gaf geen fiat om het geld over te dragen. Toen Marco’s mastercard. Werkte ook niet. Naar Nederland gebeld naar de Rabobank. “Alles is in orde en wij hebben ook geen telefoontje van Visa gehad dat er iets niet in orde is.” Ik het nummer van Visa gevraagd aan die bank employee en ben ik zelf naar Visa gaan bellen. Die man aan de lijn razend. Hoe durfde ik te bellen. Dit was alleen een nummer voor in noodgevallen. Dat hadden ze nooit aan mij mogen geven, blalabla. Op een gegeven moment hadden we de hele middag in de bank gespendeerd en af en toe naar buiten om te bellen, maar om half vier ging de bank dicht en werden wij op straat gezet zonder centjes. We hebben in totaal vier verschillende bankpassen mee en twee creditcards, dus daar maar mee pinnen bij de flappentap. Maar dat schiet niet erg op 3.000 rand per keer en dat is ongeveer 300 euro. Dus dat is een heleboel keertjes pinnen en voor iedere transactie moet je weer apart betalen. Uiteindelijk hadden we 17.000 rand bemachtigd allemaal in briefjes van 100. Dus mijn hele handtas stond bol van het geld. Hiermee naar de autohandelaar om een deel te kunnen betalen. Hij verklaarde ons half voor gek, om met zoveel geld over straat te gaan. Ik heb echt zo iets van: “Wat maakt dat nou uit, wie weet nou hoeveel geld je bij je hebt”. Maar de autohandelaar gaat morgen met ons mee naar de bank, zodat we het geld gelijk kunnen overdragen en dat hij het weer kan storten.

Morgen gaan we eerst nog bij drie andere banken proberen of het wel gaat. En anders zullen we meerdere dagen moeten gaan pinnen. Dan gaan we wel alle pinkosten even verhalen op VISA, want een mooie dure VISA-card hebben en geen geld krijgen en vele frustraties verder, dat pikken we natuurlijk niet.

Maar ik had er al op gerekend dat het niet allemaal zo soepeltjes zou gaan. Dus, Annet, ik heb niet stampvoetend voor de balie gestaan, hoor. Ik hou er al rekening mee dat we tot aan vrijdag nog wel bezig zijn met dit soort bureaucratisch gelul.

Even wat over Zuid-Afrika
Zuid-Afrika is op zich een behoorlijk rijk land. In ieder geval wat wij er zo tot op heden er van hebben gezien. Alle luxe is aanwezig en te krijgen. Nog beter en mooier dan in Europa en Amerika. Het land heeft heel veel te bieden. Er zijn verassend veel blanken mensen aanwezig. En gemiddeld genomen rijden er rond Pretoria en Johannesburg grotere en dikkere wagens rond dan bij ons. Alleen er is een enorme kloof tussen de rijke en arme mensen. Er staan hier de meest mooie en fantastische huizen, maar ook vreselijke krotjes, hokjes en hutjes. Soms nog minder dan een hondenhok, bij wijze van. Het is hier echt nog een mentaliteit van “ikke en de rest kan stikke”. Er is geen uitgebreid sociaal systeem zoals in Nederland. Al hoewel er wel enige verandering in begint te komen. Men ziet wel in dat de hoge criminaliteit een gevolg is van de enorme kloof tussen rijk en arm. De armen lijken voornamelijk negers te zijn. Doordat ze geen geld hebben zie je die overal langs de weg lopen, want zij hebben geen geld voor een auto of fiets. En de afstanden hier zijn heel erg groot…. Zonder auto kom je nergens.
In ieder geval wij hebben de indruk dat er naar dit land geen ontwikkelingsgeld gestuurd hoeft te worden, want dit land is prima in staat om zijn eigen broek op te houden. Alleen moet het allemaal wat eerlijker verdeeld worden. Sloppenwijken hoeven niet nodig te zijn.

De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Wij hebben niet het idee dat ons zomaar een oor aangenaaid wordt. Bij het internet hadden we ons niet geregistreerd. Je betaalt dan twee keer zoveel. Mochten we toch het lage tarief betalen. De autohandelaar is ook erg behulpzaam en Isack ook. Het is aldoor: “komt voor elkaar”. Ga ik regelen.

Ook in dit land worden al je boodschappen verpakt in plastic tasjes, net als alle andere landen van de wereld. Alleen in Nederland weten we van het bestaan van boodschappenkratten af. Wij nemen mooi ons eigen tas mee of we houden het in onze handen vast. Nou, dan staan ze je toch aan te gapen, dat je het niet in een plastic tasje laat doen. Ja, laat doen. Want overal zijn mannetjes en vrouwtjes voor. Bij het groente en fruit afwegen staat een vrouwtje of mannetje, op de parkeerplaats wordt aangewezen waar je je auto kan parkeren, bij de benzinepomp wordt je tank volgegooid en ondertussen je olie gecontroleerd en je ruitjes gezeemd, etc. Dat volgooien gaat echt tot de laatste druppel. Als de tank vol is duwen ze tegen je auto om hem op en neer te schudden, want misschien is er nog wel een kiertje in de tank waar nog wat bij kan. Lachwekkend gewoon! Iedere druppel die verkocht kan worden is weer geld. Het tanken duurt hierdoor ook behoorlijk lang.

In banken is geen w.c. te bekennen erg lastig als je diarree hebt. In het grote shoppingcentrum (Menlyn) zijn alleen maar publieke w.c’s. De restaurants die er zitten hebben geen eigen w.c., heel gek. Zaten we in een ander restaurant, zag ik opeens een bordje w.c’s. Dus ik dacht: “Hee, een toilet in een restaurant”. Loop ik door de deur heen, kom ik uit in de gang van het publieke toiletgebouw.