Auto kopen en Soweto

Dinsdag 20 maart
Vandaag weer zaken regelen met betrekking tot de aanschaf van de auto. Eerst weer achter ons geld aan, waar we weer een halve dag mee zoet waren. Een tweede deel betaald, we mochten zowaar de auto meenemen (de papieren helaas nog niet). Wij met de auto naar Izak. Izak gaat de auto aanpassen, zodat wij in de auto kunnen leven.
Izak is een fantastische kerel. Hij praat heel snel, meestal Engels maar af en toe ook Afrikaans er tussendoor. We gingen even alles doornemen (nu snel lezen, Isak vraagt, maar geeft zelf de antwoorden.): 2de accu met 12-volt aansluiting. Waar? Middenstuk, ik ook aansluiting maken achter, kan jij alle kanten op. Kluisje in de auto, kan ik ook regelen, mooie kleine. Voor het bed: bankje naar beneden, bankie er achter, plankie ervoor. Bankie kan je eruit halen, kan je ook op zitten in buiten, is handig. Wil je ook matrassie, lekker dik. Kan je lekker slapen. Kan mijn buurman maken, met canvas er omheen, kan je afdweilen en ook goed dubbelvouwen. Handig. Kan je ook op dak slapen. Tweede handsgereedskappies zal ik kijken, niet teveel meenemen, hoor. Iedereen heeft alles bij zich, als je vast zit kan je wel van iemand lenen. Al die Zuid-Afrikaanse blanken gaan super-de-luxe is allemaal nie nodig nie. Jij hebt karakterwagen. Betrouwbaar. Gaat nie stuk nie. Plugje maken voor op de cd-speler zodat de vosonic met MP-3 muziek er op kan. Gordijntjes? Ja, dat kan mijn matrasman ook goed maken. Rolluikjes van canvas, lekker strak naar beneden, verrommeld nie. Heb jij privacy s’avonds. Ook aan de achterkant en in middenstuk. Kunnen ze ook nie in wagen kijken nie als je hem op parkeerplaas achter laat. Ook nog lampie maken voor op dak? Handig voor s’avonds als je achter auto gaat eten koken of als je panne hebt. Met knoppie er aan, kan zo weer uit doen. Kan ook weer op 12-volt aansluiting. Ik zal ook nog even kijken voor jerrycan’s tray. Staan jerrycan’s vast. Soms duur, soms goedkoop. Ik zal informeer. Anders los op dak binden. Ook goed.
Nou en dit hele verhaal wordt er dus in 4 minuten uitgerateld. Er is geen speld tussen te krijgen en je bent helemaal wurm. Maar volgens Arne komt alles precies voor elkaar zoals hij het gezegd heeft. Dus daar vertrouwen we maar op. Echt perfect dat we zo’n mannetje hebben gevonden die onze kar zo goed voor elkaar gaat maken.
Mooi mannetje en een mooi taaltje!!

Weten jullie trouwens al dat Nederland heeft verloren met cricket!!. Van de week heeft Zuid-Afrika van Nederland gewonnen. Nou, dat moeten we overal horen, hoor! De nationale sport blijkt hier dus cricket te zijn.

Na Isak weer naar huis gegaan en gevraagd of Arne met ons mee wilde naar het politiebureau voor een ‘proof of adress’-formulier te halen. Nou dat ging supersimpel. Arne moest even zelf een handgeschreven briefje maken, dat wij bij hem wonen. Er kwam een hele grote dikke stempel op. Met nog een klein stempeltje er naast, een handtekening en klaar. Met 7 minuten stonden we weer buiten. Pffffff, dat viel mee. Ik had er wel een beetje tegen op gezien. Moesten we helemaal naar de politie voor een papiertje. Nou op politieagenten heb ik het niet zo en zeker niet in het buitenland.
Je moet hier een verblijfadres hebben om een auto te kunnen kopen, omdat de boetes naar een bepaald adres gestuurd moeten kunnen worden.

Woensdag 21 maart
Deze dag was het Labourday. Een nationale vrije dag. We konden dus geen zaken regelen, dus maar een tripje gepland. We gingen naar Soweto (South West Township, voorstad van Johannesburg). Vanwege de angstaanjagende verhalen durfden we niet op eigen houtje naar Soweto te gaan. We werden opgehaald door een hele grote, dikke, gezellige neger, met een bulderende lach. Alleen om zijn lach, lag ik weer helemaal in een deuk. Zijn autostoel hing helemaal scheef naar achteren, omdat die bijna bezweek onder het gewicht. Ik ging maar achter hem zitten, want Marco pastte er zeker niet achter met zijn lange benen. Maar het zat ook voor mij behoorlijk krap.
De gids vertelde dat in Johannesburg er nu een heel streng beleid is om de criminaliteit om laag te krijgen. De afgelopen vier jaar is die met 85% gedaald.
Soweto is de eerste en grootste township van joburg. Ondertussen bestaat het uit een rijk en een arm gedeelte. We zijn eerst langs een rijke buurt gereden, zodat we goed het contrast zouden zien met de krottenwijk. Daar is nu sinds vier jaar een speciaal project bezig dat je een kwartier met een gids in de wijk mag rondkijken. Ook bij de mensen in huis en dan kan je vrijwillig een bedrag geven. Ze hebben in de gaten gekregen dat je uiteindelijk meer geld overhoudt als je de mensen zo laat rondkijken en op hun gevoel inspeelt, dan door ze te beroven. Ook maken ze de kinderen duidelijk dat ze niet mogen bedelen. Dat is dus een goede ontwikkeling. De kinderen proberen het wel: do you have sweets, money? Maar ze krijgen gelijk op hun donder. Vantevoren zei de gids al dat je ze niets mag geven. Van snoep krijgen ze rotte tanden en van bedelen worden ze agressief als ze niets krijgen en gaan ze uiteindelijk mensen beroven.
Verder hebben we In Soweto het huis van Nelson Mandela gezien. Een heel kneuterig museumpje alles kan je in principe aanraken. Overal hangen oorkondes, medailles, etc.
Ook het huis gezien van Winnie Mandela, daar reed net een bodyguard naar binnen. En het huis gezien van bisschop Desmond Tutu (of zoiets, ik weet niet of ik zijn naam goed schrijf). Ook zijn we naar het Hector Pieterson Museum geweest. De rellen om afschaffing van de apartheid zijn ooit op 16 juni 1976 begonnen. Die gozer staat daar symbool voor, want toen is hij dood geschoten, tijdens een vreedzame studentenstaking.
Onze indruk was dat Soweto helemaal niet gevaarlijk is, alles gaat er redelijk gemoedelijk aan toe.

S’middags waren we om 15:00 uur weer terug. Er waren nieuwe mensen gearriveerd. Joop en Adrie. Mooi mee gepraat, s’avonds mee uit eten geweest. We zaten in een redelijk chique tent. Was erg gezellig. Mooie foto’s gezien!!

Donderdag 22 maart
Van Joop hebben we zijn PDA (voor de kenners een HP ipaq 6915) overgekocht, want die ging naar huis. Wij wilden eigenlijk een GPS aan schaffen en dit ding heeft alles. Dus die kan ik ook nog weer mooi voor mijn werk gebruiken. Het is echt bizar, het volgende zit er op: GPS met een aantal Tracks 4 Africa kaarten, Tomtom, internet, skype, e-mail, computer, telefoon, videocamera, etc. Het is gewoon belachelijk hoeveel electronica we bij ons hebben. Ik zal het eens even opsommen: 2 mobiele telefoons, digitale spiegelreflexcamera, laptop, gewone digitale camera, Vosonic (harde schijf met cardreader en MP3-speler), losse boxjes voor vosonic, en een hele tas vol met snoertjes, laders en 12-voltacculaders….En nu dus ook een PDA. Tja, maar we gebuiken het alle dagen…… P.s. het is nog drukker dan werken.

Tot 11:00 uur met die PDA in de weer geweest. Jaco Kruger, de autohandelaar had inmiddels al gebeld of we nog kwamen betalen vandaag. Eerst nog even langs Isak om te horen of de auto helemaal goed was, voordat we naar de bank zouden gaan. Hierna snel naar de ABSA bank. Bleek dat er geen stroom was in de bank. Moesten we naar een andere bank. Toen weer naar de autohandelaar om het stortingsbewijs te geven en de papieren van de auto op te halen. Bleek de auto nog niet Road Worthy gechecked te zijn. Moesten we de auto bij de canvas-boer ophalen en weer naar Jaco brengen. We hebben gezegd dat hij zelf de auto maar weer naar Isak moest brengen. Nog over nagebeld of hij al weer bij Isak terug was. Was ie natuurlijk niet. Weer gebeld naar Jaco dat de auto toch echt terug moest. “Ja, het is zo druk in het verkeer”. Bull-shit. Het is maar een heel klein pokkestukkie naar Isak. Uiteindelijk was auto weer bij Isak. (typisch een afrikaanse actie. Als je er niet achteraan gaat gebeurd er niets!)
Zal hij morgen eindelijk op onze naam staan?