Kruger NP

Dinsdag 27 maart
Vandaag konden we de auto om 9:00 uur ophalen. Tien over negen waren we er. De auto was er nog niet, want die was nog niet klaar. De lamp moest er nog op. Hij zou met een uurtje klaar zijn. Wij maar even naar Jakaranda shoppingcentrum geweest. Om 11 uur waren we weer bij Isak. Auto was net terug. De radio CD-speler bleek er nog steeds in te zitten. Was nog niet omgewisseld voor een radio met casetterecorder. Isak mannetje bellen. Konden we gelijk even laten verwisselen, mar we waren wel weer een dikke anderhalf uur verder. Auto bekeken bleek dat er achterin een verkeerde 12-volt aansluiting was gemaakt en ook zat er niet eentje in het middendeel. Isak ander mannetje bellen. Konden we met de auto gelijk weer naar dat mannetje. Die ging achterin een extra 12-volt aansluiting maken en de 12-volt aansluiting van voor op de tweede accu zetten. Zo weten we zeker dat de start-accu nooit wordt leeggetrokken. Dat mannetje dacht pas om een uur of acht s’avonds klaar te zijn. Ondertussen hadden onze ouders ge-smst dat ze vertraagd waren met het vliegtuig, want die was stuk. Uiteindelijk vlogen ze pas om half zes s’middags i.p.v. half 11. 7 uur vertraging. Die hoefden we dus nog niet op te halen.

Woensdag 28 maart
Om kwart over vier s’nachts kregen we een sms-je dat de ouders geland waren. Een uur eerder dan gedacht. Snel aankleden en de auto in. Nog een uur rijden naar het vliegveld. Om half zes waren we er. De ouders hadden een half uurtje op ons moeten wachten. Om kwart voor zeven waren we in Twana Lodge. Eerst allemaal maar weer te bed. Om half 12 allemaal ontbeten/gelunched. S’middags met de ouders naar Menlyn shopping centre geweest. Ze keken hun ogen uit. De vrouwen mooi wat broeken gekocht. De mannen maar geparkeerd op een terrasje met een biertje en mooi uitzicht over heel Pretoria. Om half 5 alvast maar warm gegeten in hetzelfde tentje. Toen nog boodschappen gedaan voor de komende drie dagen in krugerpark. Dat was nog een hele toer om alles bij elkaar te verzamelen voor zes man. Om precies 7 uur waren we klaar. De winkel ging net dicht.

Donderdag 29 maart
Om 6 uur opgestaan, met zijn allen ontbeten. Iedereen maakten zijn eigen lunchpakketjes klaar. Om 7 uur alles in de auto gestouwd. Cor en Corrie zitten achterin op het bankje. Die moeten dus aldoor gymnastieken om er in te komen. Het is wel een komisch gezicht. Eerst nog maar weer langs de Spar om ijs te halen voor in de koelbox en brood, want dat was al weer op. Vervolgens onder weg naar Kruger NP.
Eerst over de N4 gereden, bij Belfast gingen we omhoog richting Lydenburg. Vanaf daar loopt een mooie panoramische route naar de Blyde river canyon. Langs de route zijn mooie watervallen te zien, een pinnacle, God’s window, maar het was op dat moment erg mistig, dus er was niet veel te zien. De potholes moesten wegens tijdnood overslaan en snel doorgereden naar de canyon. Schitterend uitzicht. Toen naar de bushpackers lodge in Hazyview. Het werd al snel donker. De koplampen van de auto deden het niet meer. Alleen het grote licht deed het nog. Dus af en toe grote licht op en als er een tegenligger kwam, snel licht weer uit. Tot overmaat van ramp ging het nog regenen ook. Niet bepaald ontspannen rijden dus! We gingen overnachten in de Gecko Bushpackers Lodge gerund door Francise. Een kennis van Arne. Het viel ons echter een beetje tegen. De douchjes waren niet echt top. Bij de vrouwen douches zaten allemaal muggen en bij de heren deed 1 douche het niet, in de ander stond een hele plas water en de laatste had alleen koud water. Misschien waren we wel erg verwend de afgelopen dagen bij Arne. De keuken was allerbelabberst. Een hok met een ijzeren spijlendeur met gaas. Gasstelletje waar maar twee pitjes ervan deden. Bestek moest bij elkaar geschraapt worden. Gelukkig hadden we zelf nog 4 messen en 2 lepels en 2 vorken. De matrassen waren ook erg dun. Gelukkig was het nachtje maar kort, want we zouden om 5 uur op staan.

Vrijdag 30 maart
Om half zes zat iedereen aan het ontbijt en om kwart over zes was alles weer ingepakt en in de auto gepropt. Op naar Krugerpark. Bij de Phabeni gate zijn we naar binnen gegaan. In het park hebben we heel veel impala’s gezien. Op een gravelpad kwamen we bijna in aanrijding met een kudde giraffen. Snel in de remmen. Ze waren net aan het oversteken. Ze bleven mooi naar ons kijken. Het zijn vrij nieuwsgierige beesten. Er liepen er een stuk of 12. De hele dag veel hertachtige gezien. Een aantal nijlpaarden, zebra’s, vele vogeltjes. Tegen vieren/vijfen zagen we de meeste beesten: olifanten, een hele kudde buffels die net de weg aan het oversteken waren. Het waren er honderden. Mooi gezicht. Verderop, zou er een leeuwin met 2 welpjes achter een bosje zitten volgens andere mensen. Maar wij zagen het niet. Ik klom op het dak van de auto. Een ranger zag het en zei dat ik er van af moest en terug in de auto moest. Tegen Marco had hij gezegd dat ik een boete zou krijgen van 500 rand. Echter nog niets van vernomen. Dat we dicht bij kamp Olifants waren liep er een gewonde leeuwin rond. Ze liep met een manke poot. Ze zag er erg mager uit. Op een gegeven moment ging ze ook achter een bosje liggen.
Kamp Olifants kijkt over de Olifants rivier uit. Het kamp ligt een stuk hoger, dus je hebt een fantastisch uitzicht. In het kamp aangekomen bleek dat er geen keukenspullen aanwezig waren. Dat hadden we dus zelf moeten meenemen. Tegenvaller. Snel nog een pan gekocht. Er waren geen koekenpannen te koop. Die toen maar van andere mensen geleend. We hadden ook niet genoeg borden en bestek bij ons. Aangezien de koekenpan ook vrij klein was, besloten we maar in tweeën te eten. Eerst de mannen en daarna de vrouwen. De macaroni smaakte evengoed prima. We hadden hele leuke bungalowtjes. Rond met een rieten punt dak.

Zaterdag 31 maart
Voor de ochtend hadden we een ochtendrit geboekt. Om kwart voor vijf moesten we klaar staan. Om vijf uur begon het. Met grote schijnwerpers op zoek naar reflecterende oogjes. Ik zag een grijze staart met zwarte ringen achter een struikje zwaaien. Dat zou de staart van een mongooze geweest zijn. Vraag me niet wat voor een beest dat is. We zagen een aantal giraffen, olifanten en aasgieren. De gids vertelde dat in een olifantenslurf 50.000 spieren zitten en dat de jonkies het eerste half jaar hem niet kunnen gebruiken, omdat ze niet weten hoe dat moet. Na 2 jaar hebben ze pas alles geleerd wat ze kunnen doen met hun slurf. Verschillende olifantenkuddes kunnen met elkaar communiceren tot over een afstand van 8 km door lage rommelende geluiden te maken die uit hun voorhoofd komen.
Ook zagen we de territoriale sporen van een neushoorn. Een mannelijke neushoorn die schraapt met zijn poten over de grond en pist er dan over. Ze kunnen met een klein territorium toe, 1 vierkante kilometer. Terwijl een mannelijke leeuw soms een territorium heeft van 200 vierkante km.
Op deze ochtendrit hebben we eigenlijk weinig bijzonders gezien. De verhaaltjes van de gids waren wel leuk.
Om kwart over 8 waren we weer terug. Ontbeten en om tien uur reden we weer. We gingen richting kamp Lower Sabie.
Onderweg weer heel veel hertjes gezien, olifanten, bavianen, een neushoorn en bij de brug vlakbij kamp Lower Sabie lagen heel veel nijlpaarden in het water. 2 nijlpaarden waren aan het spelen met elkaar. Gaaf om te zien. Aldoor happen naar elkaar.
Ook op dit kamp geen keukenspullen. Maar weer een kookpan geleend. Zo’n grote zwarte ketel, die je op een kampvuur kan zetten. Aangezien de pan nu groot genoeg was, hoefden we niet in tweeën te eten. Echter bordjes en bestek te kort. Nog maar twee lepels geleend en met zijn tweeën van één bord eten. De ouders sliepen in hutten. Ook weer ronde huizen met een rieten dak. Wij sliepen voor het eerst in onze auto. Het ligt niet helemaal vlak, maar het slaapt wel redelijk. Alhoewel we beide s’nachts wel meerdere keren wakker waren geweest.

Zondag 1 april
Om kwart over vijf op!! We wilden om half zes even het kamp verlaten om bij de brug de nijlpaarden te observeren. Helaas was het net april geworden en gingen de hekken een half uur later open. Geluk bij een ongeluk waren ook wij wat later waardoor we maar tien minuten moesten wachten. De nijlpaarden waren helaas niet zo actief als gisteren. Verderop aan de andere kant van de brug achter een eilandje lag ook een groepje nijlpaarden. Twee daarvan waren een wip aan het maken. Ook zagen we nog een hyena lopen. Alleen kwam er net een auto aan, dus de hyena was snel verjaagd. Na een half uur gingen we weer terug naar het kamp om te ontbijten en de auto weer te verbouwen en alle spullen in te laden. We gingen deze dag Kruger verlaten. Op de weg naar de uitgang kwamen we nog hartstikke veel beesten tegen. We hebben een heel tijdje een hyena gevolgd. Deze had een strop om zijn nek. Ook in Kruger zijn dus stropers actief. Ook nog een neushoorn gezien. Op een picknick plek werden we belaagd door een stel Vervet-aapjes. Als mensen deze aapjes gaan voeren dan worden ze aggressief. Wij hadden een zak bananen op tafel liggen. 1 aapje zat de hele tijd te loeren. Mijn vader ging hem bang maken, maar hij kwam juist meer naar voren en liet zijn tanden zien. Mijn moeder was doodsbang en was al vertrokken. Iedereen stond inmiddels en deed wel een stapje achteruit. Op een gegeven moment zag hij zijn kans schoon en griste de zak met bananen van tafel. In no time had hij de zak open en een banaan te pakken. Cor er achter aan te rennen en die had de zak weer terug veroverd. Twee bananen waren er gejat. Corrie zat te gieren van de lach en alleen maar te gillen dat ze het schitterend vond.
Vlakbij de uitgang van het park zagen we nog een neushoorn. Een leuk toetje.
Al met al een hoop gezien in Kruger. Elke dag brengt toch weer een nieuwe verassing met zich mee! Vier van de The Big Five hebben we gezien. The big five zijn: olifant, buffel, neushoorn, leeuw en luipaard. Alleen dus nog de luipaard en we willen nog een ECHTE leeuw zien, geen gewonde.

Maandag 2 april
Marco en ik gingen er om 7 uur uit om de auto weg te brengen naar Isak. We hadden weer een huurauto geregeld. Het was allemaal nog niet voor elkaar. Isak is toch iets minder betrouwbaar dan gedacht. Hij wil heel graag helpen en meedenken. Maar hij heeft het zo woest druk, dat hij meer beloofd dan hij waar kan maken. Best wel weer frustrerend. Marco heeft mij vervolgens teruggebracht en hij is toen naar de Traffic Department in Pretoria gegaan. Daar bleek dat ze vergaten waren onze papieren voor elkaar te maken. Hij moest morgen maar weer terug komen. Marco heeft toen een potje stennis geschopt. Gezegd dat hij helemaal speciaal uit Kruger is terug gekomen en net zo lang zou blijven staan tot dat het voor elkaar was gemaakt. Ze gingen toen toch maar even aan de gang. Na een kwartier kwamen ze toen met het document aan zetten dat het mogelijk maakt een auto op je naam te laten registreren. Vervolgens de papieren voor de registratie inleveren en weer een goed uur later stond hij buiten met alle papieren. Het is een feit we hebben een auto op onze naam in ZA. Morgen gaan we de reis weer vervolgen. Op naar St Lucia Wetlands.